Terwyl Hy nog te vinde is

Lees: Jes. 55:6-13 

Gedagte vir kinders: Die tyd om terug te draai na die Here se pad van oorvloed is vandag.

Oorsig: Ons verstaan die uitnodiging en oproep van Jesaja 55 beter as ons onthou wat vooraf gebeur het. In Jes. 53:11 hoor ons dat die Kneg van die Here, baie regverdig maak en hulle skuld dra. Daarom deel God Hom uit vir baie mense en die Kneg verdeel die buit met baie mense (v.12, letterlik vertaal). Waarom kon dit gebeur? Omdat die Kneg van die Here (1) sy siel tot in die dood uitgegiet het, (2) as oortreder gereken is, (3) die sondes van baie gedra, en (4) vir sy oortreders gebid het. So het Hy, die Kneg en Messias, hoog en verhewe, ja baie hoog geword (vgl. Jes. 52:13). Daarom sal nasies opspring en gedoop word, en daarom betoon konings respek (Jes.49:7; 52:15; vgl. KJV; vgl. Mat. 28:18-20). Ja, so trek die Messias nou almal na Hom toe (vgl. Joh. 12:32). In Jesaja 54 hoor ons dan dat die volk Israel opgeroep word om te jubel, want nou kan Israel, die bruid wat onvrugbaar was, ’n groot nageslag hê. En dan kom die oproep in Jesaja 55 na almal om te kom na die oorvloed en dit te kom neem wat die Messias bewerkstellig het.

In vers 5 hoor ons dat hoe die nasies geroep sal word en hulle na die HERE getrek word en dat hulle selfs na Hom sal hardloop. Waarom? Ter wille van die HERE, omdat Hy Israel deur hierdie Messias verheerlik het (vgl. Jes. 52:13-Jes. 53:12). Maar dan kom weer die dringende oproep: Die HERE moet gesoek word terwyl Hy nog te vinde is en naby is (v. 6). Dit sal nie vir altyd so wees nie. Dit beteken konkreet dat (1) die goddelose sy weg sal verlaat en (2) die kwaadoener sy gedagtes. Dit beteken verder dat daar nie net van hierdie verkeerde dade en gedagte weggedraai word nie, maar ook dat (3) daar positief na die HERE omgedraai word. Dan sal barmhartigheid en menigvuldige vergifnis by Hom beleef word (v.7)  

Daar word vervolgens daarop gewys dat die HERE se gedagtes nie ons gedagtes is en sy weë nie ons s’n nie. Dit is soos die hemel wat hoër as die aarde is (v.8-9). Verder sal sy woord soos reën en sneeu wees uit die hemel wat die aarde deurvogtig en saad (produksie) en brood (voeding en versorging) gee. So sal God se Woord ook nie leeg terugkeer nie maar doen wat Hom behaag en voorspoedig wees in alles waartoe dit gestuur word (v.10-11).  Dan word die belofte gegee van ’n nuwe eksodus, ’n uittog van vreugde en vrede. Die natuur sal saam jubel. Berge en heuwels sal jubel en die bome van die veld hande klap. In die plek van ’n doringboom (simbool van die sondeval) sal ’n sipres (simbool van heerlikheid) opgaan. En net so vir die distel (simbool van die sondeval) sal ’n mirteboom (simbool van seën) opgaan. Dit sal die HERE se Naam verheerlik en ewige teken wees wat nie uitgeroei sal word nie (v. 12-13).  

Besprekingsvraag: Waarom word die mirteboom en die sipres as simbole gekies?

Insig: Jesaja 55 is gaan oor die uitnodiging na die groot oorvloed van God se banket. En tog, die verstommende is dat daar diegene wat dit nie hoog ag om na die Koning se feesmaal genooi te word nie (vgl. Luk. 14:18-20). Daarom moet ons naas die heerlike vrye uitnodiging in vers 1 ook die dringende oproep van vers 6 hoor: Soek die Here terwyl Hy nog te vinde is. Daar breek iewers ’n tyd aan wat die deure toegemaak word. Laat dit insink. 

Rus vir vermoeides

Lees: Mat. 11:25-30

Boodskap vir kinders: Die Here Jesus roep elkeen wat swaar kry om by Hom ware rus te vind.

Oorsig: Hoe onbegryplik moes dit nie gewees het om die Here Jesus in sy aardse bediening te beleef nie. En tog, baie stede waarin baie van sy prediking en wonders en tekens plaasgevind het, het dit nie ter harte geneem en hulle bekeer nie. Dit is ook ’n waarskuwing vir ons oor wat ons sal maak met die lewende Christus in ons midde. Onthou, deur sy Gees is Hy ook in ons midde waar twee of drie in sy Naam vergader is. En hoe meer lig ons ontvang, soos Betsaida en Kapernaum destyds wat Hy verantwoordbaar daarvoor gehou het, hoe groter is ons verantwoordelikheid.

Ons lees dat die Here Jesus na sy waarskuwing aan stede soos Betsaida en Kapernaum, ter afsluiting ’n gebed bid. Dit is een van net ’n paar gebede van die Here Jesus wat ons op skrif het. Ons lees dat die Here Jesus begin het deur die Vader (let wel), te loof dat Hy sy werk verberg het vir wyse en verstandige mense en dit aan kindertjies geopenbaar het (v.25). Dit was die Vader se behae om dit so te doen en die Here Jesus loof die Vader daarvoor wanneer Hy verwys na sekere stede se verwerping (v.26). En dan lees ons dat die Here Jesus weer met die mense praat. Hy wys daarop dat alles (let wel) aan Hom oorgegee is deur die Vader en dat niemand (let wel) die Seun ken nie, behalwe die Vader. Verder ken ook niemand (let wel) die Vader nie, behalwe die Seun, en elkeen (let wel) aan wie die Seun dit wil openbaar (v.27).     

En dan roep die Here Jesus, op grond van sy geweldige uitspraak, dat die mense wat nood het, na Hom toe moet kom: “Kom na My toe, almal wat vermoeid en belas is.” Hy gee ’n wonderlike belofte aan sulke mense: “en ek sal julle rus gee.” (v.28). Hy roep sulke mense verder op om sy juk op hulle te neem en van Hom te leer. ’n Juk is gebruik om beeste in te span vir werk en die verkeerde juk of jukgenoot kon jou baie uitput. Maar die Here Jesus wys daarop dat Hy sagmoedig en nederig van hart is (vgl. Num. 12:3) en dat hulle (en ons) rus vir hulle siele (psiges) sal vind by Hom (v.29). Die rede: Sy juk is sag en sy las is lig (v.30). Dit beteken dat dit nie onuithoudbaar hard is om die juk van Jesus Christus te dra nie. By Hom vind ons dat dit soms moeilik gaan, maar die rus bly en die juk is tog sag en die las lig te midde van moeiliker dae. En bowe-al is daar rus, wat twee maal in die gedeelte genoem word (v.28,29). In die ou verbond is van rus  gepraat as die ou paaie van God se verbond en die beloofde land as God se uiteindelike rus (Ex. 33:14; Jer. 6:16). Die Here Jesus is nou die vervulling daarvan.               ERE sy regsaak sal verdedifg en voeg dan b       

Besprekingsvraag: Wat is die verskil in kenmerke hier tussen die getroues en die ontroues?

Insig: Twee maal hoor ons in hierdie gedeelte oor ware rus (v. 28,29). Dit is waarna ons smag te midde van soveel redes tot onrus in hierdie wêreld – siektes, konflik, geldprobleme, onvervulde verlangens, oorloë, aanvalle, dreigings, skuldgevoelens, angs en vrees. En tog, wanneer die groot antwoord op al hierdie sake, Jesus Christus, in Israel begin optree reageer nie almal positief nie. Hy genees siekes, dryf demone uit, en openbaar sy mag oor die natuur as tekens van God se koninkryk en dat alles aan Hom oorgegee is deur die Vader, maar daar is diegene soos Betsaida en Kapernaum wat meer sien, meer lig ontvang, en tog hulle nie bekeer nie. Waarom nie? Twee redes vanuit verskillende hoeke word hier gegee. 

Maak my lewend

Lees: Psalm 119:153-160

Gedagte vir kinders: Roep die Here aan as dit swaar gaan en jy Hom nogtans dien.

Oorsig: Ps. 119 gaan oor iemand wat liries is oor God se wet en daaroor in gesprek is met die Gewer daarvan. Dit is gerangskik aan die hand van die 22 letters van die Hebreeuse alfabet en elke letter van die alfabet het dan agt verse wat met daardie letter in die Hebreeus begin om te praat-  met God oor sy wet. Dit gaan dus in ons taal oor die A tot Z van God se wet, in gebed. God se wet gaan hier oor God se omvattende onderrigting aan Israel. Daar is in werklikheid  agt verskillende woorde wat God se wet telkens beskryf en in vyf groeperings van Ps. 119 word al agt beskrywings gebruik, maar elke afdeling onder elke Hebreeuse alfabet-letter gebruik ten minste ses van hierdie woorde.   

Ons lees in vers 153 onder die Hebreeuse letter, Resj, dat die Psalmis hier vra dat die HERE tog sy ellende sal raaksien en hom sal red, omdat hy die HERE se wet (thora -onderrigting/instruksie) nie vergeet nie (v.153). Hy gaan verder en vra dan spesifiek dat die HERE hom lewend sal maak volgens sy belofte (imra - vgl. v.154). Hy bely dan dat die heil (verlossing) ver van die goddelose is omdat hulle nie die HERE se insettinge (choqim - dekrete) soek nie (v.155). Hierna is die Psalmis verder in gebed. Hy erken dat die barmhartighede van die HERE menigvuldig is en vra dan weer dat hy lewend gemaak sal word. Hierdie keer vra hy dat dit sal gebeur deur die HERE se verordeninge (regverdige bepalinge/oordele - mishpatim).

Die Psalmis wys dan daarop dat hy vervolgers en teenstanders het en dat hulle baie (talryk) is. Tog se hy in sy gebed dat hy nie van die Here se getuienisse (statute - edot) afgewyk het nie. Hy gaan verder in sy gebed en wys daarop dat hy die mense gesien het wat troueloos handel. Hy maak dan in sy gebed ’n sterk stelling en sê dat dit hom gewalg het dat die trouelose mense nie die HERE se woord (dabar) onderhou nie (v.158). Hy vra dan dat die Here sal aanskou dat hy sy bevele (mitsvot) liefhet en dan vra hy weereens om lewend gemaak te word, hierdie keer volgens die HERE se goedertierenheid (chesed – troue verbondsliefde v.159). Hy sluit hierdie gedeelte af en bely voor die HERE dat die hele inhoud van sy woord (dabar) waarheid is en dat al sy regverdige verordeninge (ordinansies/oordele - mishpatim) tot in ewigheid is (v.160).            ERE sy regsaak sal verdedifg en voeg dan b       

Besprekingsvraag: Wat is die verskil in kenmerke hier tussen die getroues en die ontroues?

Insig: Hoe nader ons aan die einde van hierdie gelade Psalm beweeg, hoe intenser en dringender word die woorde. Ons begryp dit, want ons beleef ook sekere node op sekere tye intenser in ons lewe. Saam met die Psalmis beleef ons die behoefte, op ons hart gedruk deur die Heilige Gees, aan uitredding deur niemand anders as God self nie. Die Psalmis praat van sy ellende. Dit kan wees as gevolg van omstandighede of eie sonde (vgl. Ex. 3:7-8; Klg. 1:9). Hier is wel duidelik sprake van daadwerklike vyande (v.157).

In die skuilplek van die Allerhoogste

Lees: Psalm 91:1-16

Gedagte vir kinders: Die Here roep ons om by Hom te kom skuil teen enigiets.

Oorsig: Psalm 91 word dikwels gebruik in tye van gevaar en krisis en groot uitdagings waar die dood so duidelik dreig. Dit bevat grootse woorde oor die vertroue in God wat ons asems wegslaan. Die satan het dan ook ’n besondere poging aangewend om hierdie Psalm se bedoeling skeef te trek in sy versoeking van die Here Jesus op aarde. Dit behoort ons aandagtig te laat luister na wat hierdie Psalm dan nou eintlik leer en wat die Here hier aan ons openbaar. Die Psalm begin met uitsprake oor wat met hulle gebeur wat skuiling vind by die Allerhoogste (v.1-2). Hulle sal in vernag in die skaduwee (beskerming) van die Almagtige (v.1). Dan maak die Psalmis dit persoonlik van toepassing in die eerste persoon op wat elke gelowige as “ek” vir die HERE, die Verbondsgod,  persoonlik mag sê: “My begvesting en my God op wie ek vertrou” (v.2).

Dan word beloftes gegee oor waaruit Hy gelowiges alles red (v.3-13) – soos uit die net van die voëlvanger en redding van pes.  Hy doen dit deur sy vlerke wat dek. Hierin is sy getrouheid soos ’n skild en pantser (v.3-4). Daarna word die gelowige wat dit beleef toegespreek in die tweede persoon. Jy hoef nie te vrees vir skrik in die nag of pyle wat in die dag rondvlieg nie (v.5). Dit gaan oor pes in die donker of siekte wat op die middag verwoes en wat baie bekend was in die versengende hitte in die woestyngebiede (v.6). Daar word selfs die belofte gemaak dat al val duisende langs jou, dit nie na jou sal aankom nie (v.7). Jy sal dit net met jou oë aanskou en die vergelding van die goddelose sien (v.8). Vers 9 begin en verwoord ’n persoonlike woord teenoor die Here: “”want U is my toevlug” en dan word die gelowige weer in die tweede persoon aangespreek: Jy het die Allerhoogste jou beskutting gemaak (v.9).       

Die beloftes gaan dan voort dat geen onheil of plaag jou sal tref nie. Die rede is die HERE sy engele bevel sal gee om jou te bewaar op al jou weë. Hulle sal jou op die hande dra sodat jy jou voet teen geen klip stamp nie (v.11-12; vgl. Luk. 4:9-12). Jy sal op die leeu en die adder trap en  hulle vertrap (v.13).  En dan word daar in die slot (v.14-16) oorgegaan na wat God oor die gelowige sê: Omdat hy (1.1) my liefhet en (1.2) my Naam ken, sal Hy hom (2.1) red en (2.2) beskerm (v.14). Die gelowige sal (1.3) Hom aanroep en God sal (2.3) verhoor en (2.4) in die nood sal Hy (“Ek”) by die gelowige wees en (2.5) uitred en (2.6) eer aan hom gee (v.15). Hy (“Ek”) sal hom (2.7) met lengte van dae versadig en (2.8) hom die HERE se heil laat sien (v.16).       

Besprekingsvraag: Hoe maak ons sin van Psalm 91 se beloftes as gelowiges ly en sterf?  

Insig: Hierdie wonderlike Psalm met sy grootse uitsprake kan net op een manier sy volle waarde vir ons hê: wanneer ons verstaan dat in die eerste plek gemaak word aan die een van wie hierdie Psalm in sy volheid waar is: die Messias, Jesus Christus. 

Die vreugde en koste van dissipelskap

Lees: Eksodus 19:1-9

Gedagte vir kinders: Kinders van die Here wys elke dag vir die wêreld aan wie hulle behoort.

Oorsig: Die kinders van Israel het Egipte verlaat tydens Paastyd, dit is die 14de van die eerste maand Nisan/Abib, dit beteken dat toe hulle in die derde maand (Sivan) ná die uittog in die woestyn Sinai aangekom het, dit aan die begin van die maand ongeveer 45 dae ná die uittog was dat hulle by Sinai aangekom het (v. 1). Daarom is baie verklaarders van mening dat Here se verskyning op Sinai en die tien gebooie se afkondiging op die 50ste dag na die Pasga, dit is Pinksterdag, plaasgevind het (vgl. Lev. 23:5,15-16; Num. 28:26). Die volk het daar by Sinai, komende vanaf Rafidim, teenoor die berg laer opgeslaan waar die Here aan hulle sou verskyn (v.2). Daar het Moses opgeklim na God toe en die HERE het hom van die berg af toegeroep. Ons sien reeds hier hoe Moses as ’n tipe middelaar tussen God en die volk optree. Die HERE het vir Moses gesê dat hy die volgende aan die huis van Jakob, die kinders van Israel moet verkondig: Hulle het self gesien wat die HERE aan die Egiptenaars gedoen het en dat Hy Israel na Hom toe gebring het soos wat ’n arend sy kleintjies op sy vlerke dra (v.3-4). Hierin hoor ons die vrye genade van die HERE met Israel.

Maar hiermee saam: As die volk dan nou getrou (terdeë) (1) na die HERE se stem luister en (2) sy verbond hou, sal hulle sy besondere persoonlike eiendom uit al die volke wees, al het die hele aarde aan Hom behoort (v.5). Hulle sou dus uitstaan as lig in die duisternis en vir die wêreld wys hoe dit lyk waar God woon. So sal hulle vir Hom, let wel, ’n koninkryk van priesters en ’n heilige nasie wees. Dit moes Moses aan die kinders van Israel meedeel (v.6). Moses het toe gekom en die oudstes van die volk laat roep en hulle al hierdie woorde voorgehou wat die HERE hom beveel het (v.7). Toe het die volk eenparig almal saamgestem en gesê dat hulle alles wat die Here gespreek het sal doen. So het Moses as middelaar weer die woorde van die volk aan die HERE oorgebring (v.8).

Die Here het toe vir Moses gesê dat Hy in ’n dik wolk na Hom sal kom en dat die volk sal kan hoor as Hy met Moses spreek. Dit sal meewerk dat hulle altyd aan Moses glo, want Moses het die woorde van die volk aan die HERE meegedeel (v.9). Die Here sou dus nog ’n maal deur sy verskyning by Sinai met die afkondiging van die tien gebooie vir die volk bevestig dat Moses sy kneg en middelaar is deur wie Hy met hulle sou praat.     

Besprekingsvraag: Hoe sien ons die vreugde sowel as koste van dissipelskap in hierdie gedeelte?

Insig: Dit was ’n besondere uitspraak dat Israel ’n koninkryk van priesters genoem is, maar beslis nie iets heeltemal nuut nie. Adam was geskape om ’n priester-koning in die tuin van Eden te wees en Israel sou nou hierdie roeping kollektief as besondere volk voortsit. Israel sou ’n koninkryk van priesters vir die wêreld wees wat vir die wêreld oor God leer en vir die wêreld tot God kon bid. Innerlike beteken dit sulke koninklike priesters God deur gereinigde kennis leer ken en in liefde en aanbidding van Hom groei. Uiterlik beteken dit ook dat die nasies in verwondering sou wees oor hulle God se regverdige wette vir hulle samelewing (Deut. 4:7-8). Abraham het reeds die belofte gehad dat in hom al die geslagte van die aarde geseën sou word (Gen. 12:1-3). Hier moes Israel as draer van Abraham se beloftes dit voortsit deur ’n koninklike priesterdom vir die wêreld te wees. Hulle was ook die draers van die beloftes oor die Messias wat in Christus waar geword het. In Christus as verteenwoordiger van Israel, kan al die geslagte van die aarde nou geseën word vir elkeen wat in Hom glo en voor Hom buig. In die Nuwe Testament word hierdie roeping nou verder voortgesit deur die Kerk van Jesus Christus. Die Kerk is nou ’n koninklike priesterdom uit al die nasies om die deugde van God aan die wêreld te verkondig van Hom wat hulle in Christus geroep het tot sy wonderbare lig (vgl. 1 Pet. 2:5,9-10). Die Kerk sit dus nou die roeping van Israel voort en daarom kan ons met waardering luister oor wat God deur hierdie Woord vandag nog steeds vir sy Kerk sê. Dit gaan hier oor die vreugde van dissipelskap sowel as die koste van dissipelskap (Brueggemann).

Die groot Geneesheer en jy

Lees: Mat. 9:9-13

Gedagte vir kinders: Vir mense wat weet hulle het sonde, is dit goeie nuus dat Jesus Christus die groot Geneesheer is.

Oorsig: Ons lees hier te midde van die wonderwerke van die Here Jesus, hoe dat Hy een van sy apostels geroep het en dat dit ’n strydvraag laat ontstaan het. Hier verwys Mattheus na homself en hoe die Here hom geroep het. In die ander evangeliebeskrywinge word hy met sy ander naam, Levi genoem, maar Mattheus verkies hierdie naam. Wat sy motief was, weet ons nie, maar dit help ons om hom met albei sy name te identifiseer. In daardie tyd het mense dikwels met twee name bekend gestaan.

Mattheus vertel dat die Here hom by die tolhuis sien sit het (v.9). Mattheus was dus ’n tollenaar en hulle het ’n baie slegte naam by die Jode gehad. Die rede is dat hulle Herodes Antipas en die Romeine gehelp het om die belasting by hulle eie volk te hef, en boonop hulself in die proses verryk het. Hulle is daarom deur die volk as verraaiers beskou. En tog, die Here Jesus sien hom en sê: “Volg my.” En dan hoor ons dat Mattheus eenvoudig opgestaan en Hom gevolg het (v.9). Direk daarna hoor ons van ’n huis, Mattheus s’n (Luk. 5:29) waarby Jesus aan tafel was en dat daar baie tollenaars en sondaars saam met Jesus en sy dissipels aan tafel gegaan het (v.10). Dit klink soos ’n fees, maar vir Jode het dit beteken dat jy daar onrein sal word en boonop eet saam met mense met wie jy innige bande het. Die Fariseërs, een van die strengste groepe onder die Jode oor die onderhouding van die wet, het dit so gesien en toe nie vir Christus nie, maar vir die dissipels gevra waarom Hy eet saam met tollenaars en sondaars (v.11).       

Toe die Here dit hoor, het hy vir hulle gesê dat die wat gesond is nie die geneesheer nodig het nie, maar die wat ongesteld is (v.12). Hy het ook verder vir hulle gesê dat hulle moet gaan leer wat die volgende woorde in die Ou Testament in Hosea 6:6 beteken: “Ek wil barmhartigheid hê en nie offerhande nie.” Hy het toe verder gegaan en gesê dat Hy nie gekom het om regverdiges te roep nie, maar sondaars tot bekering (v.13). Daardeur het die Here twee dinge duidelik gemaak: (1) Hy het nie gereken dat alles wel was met die tollenaars en sondaars nie. Sy doel was daarom genesing wat bekering insluit, soos Hy ook vanaf die begin van sy bediening geleer het (vgl. Mat. 4:17). Dit was (2) ook uit sy woorde duidelik dat net mense wat besef hulle is sondaars en nie reg met God nie,  sy oproep sal hoor om hulle in sy Naam te bekeer.      

Besprekingsvraag: Wat is die verband hier tussen genesing en bekering en sonde?

Insig: Mattheus word net soos ander apostels vroeër, geroep by dit wat sy beroep geword het (vgl. Mat. 4:18-22). Dit is asof die woorde van die Here Jesus met kernkrag sy hart oopmaak as Hy ook vir Mattheus soos die ander dissipels sê: ‘’Volg My.” Iewers behoort elke kind van God ook die persoonlik hierdie roepstem van Christus te hoor. Sy roeping hier het implikasies en leer dat dissipels dikwels moet afsien van die sonde, maar ook van die bekende en van gemaksones. Mattheus was as tollenaar ’n welgestelde man met onder meer ’n huis en onthaalfasiliteite wat hy moes prysgee, maar Christus se roeping was ’n bevrydende oproep weg van die tolhuis en van tollenaar en verraaier en swendelaar en om sonder morele kompas by sy eie volk te wees.

Die wonder is dat hierdie verraaier van sy volk  dissipel en apostel word, ja selfs instrument om een van die geliefde Bybelboeke vir ons na te laat. Dit laat ons besef: As God roep, kyk Hy nie na jou prestasies of sondes vir kwalifikasie nie. Hy roep nie die wat kwalifiseer nie, maar gee eerder sy kwalifikasie aan die wat Hy roep. 

Die Heer sal opstaan tot die stryd

 Lees: Psalm 68

Gedagte vir kinders: Niemand kan standhou wanneer die Here vir sy kinders optree nie.

Oorsig: Psalm 68 gaan oor die oorwinning van die Here in hierdie wêreld en beskryf met poëtiese taal die gang van God se volk in die woestyn met die ark, vanaf Sinai tot dit uiteindelik onder Dawid in Jerusalem geplaas is. Dit is ook profeties van wat later in Christus sou gebeur. Die gedeelte begin met ’n inleiding wat God se dade opsom. In vers 1-7 hoor ons eers ’n stelling/gebed/roep (vgl. KJV) teen God se vyande (v.2-3) en vir die regverdiges (v.4). Wanneer God toetree tot die stryd is die vyande soos rook en soos was voor God se aangesig. Hieroor is die regverdiges bly en juig en is vrolik. Hulle word dan opgeroep om tot eer van God te sing wat soos ’n Koning deur die woestynvlaktes/op die wolke ry (vgl. KJV; NAV en 2020-vertaling) en dat Hy die swakkes versorg – die Vader van wese en die Regter van weduwees. Hy laat eensames woon in ’n huisgesin en lei gevangenes na voorspoed, maar rebelle woon in ’n dor land (v.5-7).  

Dan volg ’n poëtiese belydenis teenoor die Here van die reis van die ark vanaf Sinai tot Sion (v.7-19). Daar word met God gepraat oor hoe hy uitgetrek het voor sy volk in die duisternis en hoe die aarde gebewe het en die hemele reën gedrup het, soos by die verskyning by Sinai. Hy het hulle deur die wildernis gelei (v.8-9) en hulle gevestig het in Kanaän (v.10-11). Hy het hulle oorwinning gegee oor die vyande (v.12-13). En hulle uit die hand van konings en onderdrukkers bevry (v.14-15). Hy woon op ’n besondere wyse onder sy volk wat iets is waaroor aansienlikes soos die aansienlike berg Basan, jaloers kan raak op Sion (v. 16-18). Sy opgang na Sion word beskryf as dat Hy opgeklim het na die hoogte en gevangenes weggevoer het en geskenke onder die mense geneem om daar tuiste te vind. Paulus leer ons dat dit ’n tipe is wat heenwys na Christus en die hemelse Sion, en pas dit toe op die Hemelvaart van Christus (Ef. 4:7-16). Sy Naam word dan weer uitgeroep: O HERE, God!   

Dan verneem ons van die reaksie op en prosessie van die oorwinning (v.20-27). Die Here word geloof vir sy verlossing wat hulle dra/oorlaai met guns (vgl. KJV) en uitkoms teen die dood gee (v.20-21). Die volstrekte oorwinning tot die uiterste en die guns vir God se volk en die optog van al die verteenwoordigers word dan beskrywe. (v.22-28). En dan verneem ons van die verdere roepe tot God om sy krag te openbaar en ’n oproep op die koninkryke van die aarde om te antwoord (v.28-35). Die heidene bring erkenning (v.29-32). Die Psalmis sluit dan af met ’n oproep aan die koninkryke van die aarde om lof te bring aan God en om sy heerlikheid en glorie te erken wat deur Israel gekom het (v.33-35). Dit is ’n wonderlike oorwinningslied waarin daar reeds in die Ou Testament gejuig word en daar ook vooruitgekyk word na die oorwinning wat Jesus Christus sou bring.   

Besprekingsvraag: Waarna wys die oorwinning en die gang van die ark as tipe heen?

Insig: Psalm 68 getuig en juig oor die wonderbare en omvattende oorwinning van God. Dit het heel gepas ook ʼn strydlied geword van die Skotse Covenanters en Franse Hugenote. Ons begryp dit beter wanneer ons raaksien hoe Psalm 68 terugkyk op en vorentoe kyk na die groot dade van God.