So klein en tog so groot

Lees: Mk. 4:26-34

Gedagte vir kinders: Die Woord van die Here is soos saad wat in die grond geplant word.

Oorsig: Die Here Jesus se gelykenisse spreek tot ons op ’n baie praktiese vlak en hier openbaar Hy aan ons hoe saad heenwys na sy Koninkryk. In sy bediening het Hy by geleentheid aan die mense verduidelik dat die Koninkryk van God vergelyk kan word met saad wat ’n mens in die grond gooi (v.26). En dan, na die saaiwerk, gaan slaap iemand dan en wat gebeur? Die saad spruit uit en word groot, stukkie vir stukkie en sonder dat ons verstaan hoe dit gebeur. Daar is iets so vol lewe en krag in die saad self dat dit vanself vrug voortbring. Eers is daar net die halm, maar later die aar, en dan uiteindelik die volle koring in die aar. En dan, wanneer die vrug dit toelaat, is dit tyd om die sekel in te steek en te oes, omdat die oes daar is (v.27-29).

Die Here Jesus het dit ook verder aangevul met ’n bykomende beeld. Hy het weer gevra waarmee die koninkryk van God vergelyk kan word en watter soort gelykenis daarmee kan help (v.30). Toe het hy die beeld van ’n mosterdsaad gebruik wat een van die kleinste bekende sade in daardie tyd was. En tog, wanneer dit gesaai is, kom dit op en het die groter geword as die groentesoorte. Sommige verklaarders verduidelik dat dit ’n manier gehad het om enige stuk grond in te neem. Die Here Jesus brei dan die beeld uit en stel dit voor asof dit groot takke maak vir die voëls (v.31-32). Dit herinner ons aan die beeld van Es. 17:23; 31:6 en Dan. 4:9. Daar is Israel beskryf is as die skynbare klein volkie, maar wat so uitgroei dat die voëls (nasies) by hulle tuiskom, eerder as by die Empaaier. Nou stel die Here die mosterd-struik so voor, dat dit takke uitstoot sodat die voëls van die hemel (nasies) onder sy skaduwee nes kan maak. So sou die koninkryk van God uiteindelik die vervulling wees van dit waarna Israel alreeds heengewys het.

En so het die Here Jesus ook deur ander gelykenisse die Woord tot hulle gespreek volgens wat hulle kon verstaan (v.33). Hy het nie sonder gelykenisse met hulle gespreek nie. Die rede is dat die tyd vir ander maniere voor sy kruisiging en opstanding nog nie gereed was nie. Tog het Hy afsonderlik vir sy dissipels dit alles uitgelê (v.34). En vandag is ons, die wat ore het om te hoor, in die bevoorregte posisie om om te hoor wat Hy vir die dissipels verduidelik, sowel as om in die res van die Bybel te hoor wat hy verder openbaar het aan sy apostels. En tog is die gelykenisse so ryk dat ons nooit daarmee klaarkry nie. Dit bevat beelde wat ons op ons moet laat inwerk om ’n verbeelding te ontwikkel wat gerig is op die Koninkryk van God.   

Besprekingsvraag: Hoe gee hierdie gedeelte hoop in situasies wat verlore lyk?

Insig: Ons word hier opgeroep om diep na te dink oor die wonderbare en misterieuse krag van saad en daarmee van die Woord en die koninkryk van God. Die krag van die koninkryk is bedoel om ons lewensvisie om te dop. Wat is regtig belangrik en wat het regtig mag? As ons besef wie Jesus Christus is, en hoe kragtig die skynbare klein begin is wat in Hom op die wêreld losgebreek het en steeds voortgaan, slaan dit ons asem weg. Ja, die koringkorrel moes eers in die grond val en sterf (Joh. 12:24), maar die oes was en is ontsaglik groot. Dit oortref uiteindelik selfs Empaaiers waarby mense van die aarde dikwels rus en vrede soek in ruil vir magserkenning. In en deur die Kerk van Jesus Christus word die koninkryk van God in tyd en ruimte wêreldwyd sigbaar. Selfs diegene wat daarteen wil optree, kan nie help om dit na te boots deur skole en instellings van sorg en liefdadigheid nie. Ons word daarom geroep om visie te behou vir Kerk en Koninkryk in tye van skynbare swakheid.

De profundis: Uit die dieptes

Lees: Psalm 130

Gedagte vir kinders: Roep die HERE aan in die donkerste dieptes en wag op sy antwoorde.

Oorsig: Psalm 130 is deel van die bedevaartsliedere. Dit is moontlik gesing wanneer die Israeliete opgetrek het vir hulle jaarlikse feeste in Jerusalem. Ons sing dit steeds op pad na die nuwe Jerusalem. Hierdie Psalm is deel van die sewe Boetepsalms (Ps. 6, 32,38, 51, 102, 130, 143) en is al baie gebruik om sondaars, privaat en gesamentlik, te help met woorde as hulle nederig tot God nader met hulle sonde (vgl. 1 Kon. 8:3-40). Ons hoor hier van aanroeping (v.1-2), skuldbelydenis en toevlug, (v.3-4), stille vertroue (v.5-6), en gesamentlike vetroue en lof (v.7-8).

Hierdie Psalmis is in die dieptes van chaos en dit voel of hy verdrink (vgl. Ps. 69:2,14; Jes. 51:10; Es. 27:34). Hy is in die dieptes, maar laat ons hoor wat hy haar doen waar dit voel of alles vergaan: Hy roep die HERE persoonlik aan (v.1; drievoudig tot by v.3).

Die Psalmis neem sy gebed verder en pleit dat die Here sy stem sal hoor en dat sy ore sal luister na sy smekinge (v.2). Hy is in sy lewenskrisis ook bewus van sy sonde wat in die pad staan dat die Here hom sal hoor. Dit kon dalk selfs die vernaamste oorsaak van sy krisis gewees het. Hy erken sy sonde en pleit biddend (As U, HERE ... ) dat niemand sal bestaan as die HERE werklik die sonde (ongeregtighede) in gedagtenis hou nie (v.3).  En daarom wys Hy ook op dit wat hom hoop gee. Hy stel dit eerstens teenoor die Here self dat daar by Hom vergewing is sodat Hy gevrees (aanbid) sal word (v.4). Let op: God word nie gevrees (vereer) en daarom vergewe Hy nie, maar Hy vergewe en daarom word Hy gevrees (vereer). Dit beteken dat mens in heilige eerbied en verwondering met Hom lewe wat geduldig met ons is en ons vergewe.           

Hierdie Psalmis wat die HERE drie maal persoonlik aangeroep het en dit telkens uitgebrei het, sê  nou ook drie maal dat Hy op die Here wag. Ook hier sê hy dit met sinne wat telkens uitbrei. Eers sê hy net dat hy op die Here wag. Dan brei hy daarop uit dat hy met sy diepste wese, sy siel, op die Here wag en op sy beloftes (woord) hoop (v.5). En hy brei dan verder hierop uit en stel dat sy siel op die Here wag meer as wat die wagters wat op die mure van Jerusalem wag gehou het in die nag, op die nuwe môre wag. Hy herhaal die woorde wagters op die môre om die beeld en verwagting te laat insink (v. 6). En dan roep die Psalmis die hele Israel op om saam met hom te wag op die HERE. Hy dink nie nou nie meer net aan sy eie situasie nie, maar aan alle gelowiges wat in die verbond met God lewe. Die rede waarom daar gewag kan word is om om daar by die HERE die goedertierenheid (let op die bepaalde lidwoord; chesed; verbondstrou) is, sowel as veel (menigvuldige/volkome) verlossing (v. 7; let op die rykdom hiervan. Vgl. Ef. 1:7, 2:4,7; Kol. 1:13,14). En dan voeg die Psalmis nog iets by. Die HERE self sal Israel verlos van al sy ongeregtighede (v.8). Dit is treffend dat hulle nie verlos word van ’n situasie of van vyande nie, maar van hul sonde. Dit het gebeur toe die Here self sy Seun vir ons gegee het om ons te verlos van ons sonde (vgl. Mat. 1:21).              

Besprekingsvraag: Gee voorbeelde van dieptes waarin kinders van die Here kan beland.

Insig: Daar is verskillende maniere waarop ’n mens in ’n lewenskrisis of beproewing kan beland. Dit is goed dat ons nie presies weet wat dit hier was nie, sodat ons elke belewenis van chaosmagte, hier genoem die dieptes, daar waar dit voel of jy verdrink, hierop kan betrek.