Gedagte vir kinders: Die Here leer ons deur sy wonderlike skepping om
Hom te vertrou.
Oorsig: Die boek Job bestaan uit ’n inleiding en slot
waar daar oor die lewe van Job vertel word. En dan vind ons drie siklusse van
gesprek/dialoog oor Job se lyding. Dit bestaan uit argumente tussen Job en sy
drie vriende wat soms eerder soos sy vyande klink (Elifas, Bildad en Sofar).
Dan vind ons ’n laaste groot betoog deur Job en ná hom ’n jonger vriend genaamd
Elifas. En dit bring ons dan by God se antwoord uit in ’n storm waarin Hy dan
vir Job ondervra en leer en by Job wat daarop antwoord. In Job 38 vind ons die
gedeelte waar God uiteindelik vir Job begin antwoord. Vanaf hfst. 38:1 tot 40:2
vind ons besondere sketse van sowat 20 geskape dinge wat iets van die reikwydte
en kompleksiteit, misterie en skoonheid van God se skepping aantoon. In vers 1
tot 11 word vanaf vers 4 spesifiek gefokus op die aarde (v.4-7) en die see
(v.8-11).
Ons
lees dat God Job uit ’n storm geantwoord het (v.1). Hy het daarop gewys dat Job
God se raadsbesluite tot duister maak deur sy woorde sonder kennis (v.2). En
toe het die HERE Job opgeroep om sy heupe te gord soos ’n man wat gereed is vir
konfrontasie, maar ook volwasse gsprek. Die HERE sou vir Job begin ondervra en
Job moes die HERE dan onderrig (v.3). Die HERE het begin met die aarde en Job
gevra waar hy was toe God die aarde gegrond het. Hy moes laat weet of hy
daaroor insig het. Wie het byvoorbeeld die afmetings daarvan bepaal of die
meetsnoer/maatband gespan. Job weet dit mos (v.5). En dan word die beeld van
fondament-klippe gebruik waarop geboue ingesink en gebou word. Waar is die
aarde s’n? En as ons die beeld van die hoeksteen moet gebruik waarop geboue
opgerig is, wie het die hoeksteen van die aarde gelê? (v.6). Ja, dit het gebeur
toe die môresterre saam gejubel het, wat heenwys na die seuns van God, die
engele, wat gejuig het oor die aarde as wonderbare skeppingswerk (v.7).
Hierna
word daar oorgegaan van die aarde na die see. Wie het die see met deure
afgesluit toe dit uitgebreek het, toe die see soos ’n kind uit die moederskoot
voortgekom het? (v.8). Ja, toe het die Here die wolk tot ’n bo-kleed/doek van
die see gemaak en met donkerheid toegedraai soos ’n baba (v.9; vgl. 2020). Hy
beskryf ook digterlik hoe Hy die grens vir die see uitgebreek het en grendel en
deure gemaak het waardeur die see nie kan kom nie (v.10). Hy het so eintlik vir
die see gesê: Tot op hierdie grens mag jy kom
en nie verder gaan nie; en hier word ’n grens gestel vir jou trotse
golwe (v.11).
Besprekingsvraag: Op watter vlak moet iemand wees om God se
besluite te bevraagteken?
Insig: Job het God se Raadsbesluit tot duisternis gemaak omdat hy nie die groot Raadsman se leiding in sy donker gehad het nie. Tot vandag toe is die sogenaamde teodisee-vraagstuk - God se geregtigheid in hierdie wêreld van lyding – ’n vraagstuk wat baie maklik meer duisternis as lig tog gevolg het as God nie ons Raadsman is nie.
Ongelowiges
het natuurlik hul eie vrae en dring soms aan tot oorgawe aan sataniese sinisme,
maar ook gelowiges beland in moeilike situasies waar ook hulle vrae het oor
lyding en die bose jou wil verwar. Hier is dit gelowiges wat worstel. Job het as edele in die land Us,
moontlik as afstammeling van Abraham buite die lyn van Israel, nie die voorreg
gehad om as deel van die verbondsvolk en met groter openbaring tot sy
beskikking te werk nie. Ons het die voorreg. Ja, ons moet raaksien dat God se Openbaring
aan Job vanuit die storm, deel van die Openbaring is wat ook ons tot vandag
toe baat. Wat ’n voorreg om in te luister en te besef dat God ook vandag met
jou praat oor dit wat in jou lewe voor Hom nie sin maak nie.
Dit is opmerklik dat God Job nie afransel en sy vrae bloot dooddruk nie.
Tog gaan Hy ook nie bloot in op Job se vrae op sy eie vlak nie. Dit toon reeds
aan ons dat dit nie op ons eie vlak en met ons kategorieë sal sin maak nie. Weliswaar
is God ferm met Job, maar hy praat met Hom ook soos ’n volwasse man wat aangegord moet wees en neem hom en ons deur ’n wandeling deur sy skepping waarin Hy die Gids is.
Dit is duidelik dat hierdie skepping allerhande inhoud het wat verbasing
uitlok, wat vol geheimenisse en misterie is, wonderskoon en soms skrikwekkend,
en duidelik heeltemal buite ons beheer. In ’n sekere sin verwys God spelenderwys hierna
en daar is ’n sin waarin ons bloot uitgenooi word om dit in te drink en ons oë
oop te maak vir die wonders en die vreemdheid. Dit beteken dat ons wegkyk van
onsself na God se skepping en dit waardeer en geniet, maar ook dat ons op
gepaste wyse vol ontsag daarvoor sal wees. En dan, soos Spreuke ons leer, soms afleidings
te maak uit God se skepping vir ons
lewe, ook vir ons morele orde (vgl. 6:5-7; 30:24-31). Dit beteken dat ons ook die
skepping sal waardeer as heenwyser na God se morele orde. God se morele orde is
soos die skepping wonderskoon, skrikwekkend en ver bo ons begrip en verstand om die dieptes daarvan te peil. Deur God se uitnodiging tot sy vreemd-heerlike
skepping, moet ons ook besef wat dit veronderstel as jy God se Raad en reg wil
peil. Dit vereis eenvoudig iemand baie groter as kleine mensekinders om
hoegenaamd op 'n vlak te kom ons net kan begin om beter insig daaroor te hê. Dan
mag ons dalk beter insig in sy Raadsbesluite begin hê en ietwat beter verstaan hoe heerlik en asembenewend sy orde en geregtigheid is en waarheen Hy met sy skepping en sy kinders op pad is.
In Jesus Christus het ons wel reeds toegang tot Hom en mag ons beter begin
verstaan, al begryp ons nog steeds ten dele. Ja, dit maak nog steeds vir ons
moeilik sin dat die regverdige soms soveel onreg moet lei, totdat ons Hom, die Regverdige,
sien wat gewillig onreg gely het vir ons. Sodat ons in ons donkerste ure mag
weet dat God ons nooit sal verlaat nie. En dat daar altyd weer lewe uit die
dood sal wees, geborg deur die opstanding van die Seun van God. God maak van
alle lyding sin deur sy Seun se oorwinning oor die dood vir ons, en sal alles vir sy kinders ten goede laat
meewerk. En nou mag ons, hoe langer hoe meer, aan die Christus wat meer as Job onregverdig
gely het, gelyk word. Deel daarvan is dat ons ook hoe langer hoe meer die geheimenisse
van God se skepping ondersoek om so iets meer te waardeer van wie God is en hoe
Hy is. Dit is “’n mooi boek waarin alle skepsele, groot en klein, die letters
is wat ons die onsigbare dinge van God duidelik laat sien, naamlik sy ewige
krag en Goddelikheid.” (NGB 2).
Vir Job was dit sekerlik die grootste troos dat God bemoeienis met hom maak
en met hom praat. En Job, die gelowige, herroep sy ondeurdagte woorde en krete voor God en het berou daaroor. Hy slaan sy hand op sy mond. Sy bekering tot God
verdiep. Job leer om nie van hoorsê oor God en met God te praat nie. Dit
insiggewende is dat Hy dit leer deur God se Woord en God se skepping - Algemene
Openbaring en Besondere Openbaring. Ons moet leer om weg te kyk van onsself vir
Jesus Christus se verlossing, maar ons moet ook leer om weg te kyk van onsself na
God se skepping. In die proses moet ons leer om dit te waardeer en te geniet
vir al die misterie en verwondering daaraan verbonde wat soveel groter as ons eie
klein wêreldjie is. Ons moet ook leer om God te vertrou wat in Christus vir ons
alles ten goede laat meewerk, ook as sekere dinge swaar is om te aanvaar of te
verstaan in ’n gebroke wêreld (vgl. Rom. 8:28). Hierdie God laat alles afstuur
op ’n einde wat baie heerliker is as Job se einde. Kinders van God se grootste
verwagting sal oortref word en God sal uiteindelik soos aan Job, aan al sy
kinders goed doen, ver bo wat hulle bid of dink (vgl. Deut. 8:16; Ef. 3:20-21).
Hy sal die trane afdroog en ewige vreugde sal op hulle hoofde wees (Jes. 35:10).
Werke geraadpleeg:
John Bergsma, The Word of the Lord, Year B.
Anderson, F.I. Job. Tyndale Old Testament Commentaries (TOTC). (Anderson
het besondere gedagtes by hoofstuk 38)
Longman, T. Job. Baker
Commentary on the Old Testament Wisdom and Psalms.
Walton, J.H. Job. NIV
Application Commentary
