Lees: Jes. 6
Gedagte vir kinders: Wanneer ons besef wie die HERE is, weet
ons dat net Hy ons kan red.
Oorsig:
Die profeet Jesaja vertel hier van sy roeping as profeet. Dit het gebeur
in die sterfjaar van koning Ussia, ’n koning wat vir 52 jaar in Jerusalem
regeer het en toe dit oor die algemeen nog redelik goed gegaan het met die volk
(2 Kon. 15:1-7; 2 Kr. 26). Koning Ussia het egter homself aangematig en wou sommer
self die werk van die priesters doen in die tempel (2 Kr.26:16-19). God het hom
toe gestraf en die koning het melaats geword. Boonop het die gerugte oor die
magtige en wrede ryk van Assirië wat almal verower, ook al hoe meer geword.
In die jaar
waarin koning Ussia gesterf het, sê Jesaja dat Hy die Here sien sit het op ’n hoë
en verhewe troon. Hy was so groot dat net
sy some alreeds die hele tempel gevul het (v.1). Besondere engele wat serafs
genoem word, was by Hom. Selfs hierdie sondelose wesens moes hulleself bedek in
die teenwoordigheid van die heerlikheid en heiligheid van die lewende God (v.2).
Hulle het ses vlerke gehad, maar met twee het hulle die aangesig bedek en met
twee die voete. Met die orige tee het hulle gevlieg en mekaar toegeroep:
Heilig, heilig, heilig is die HERE van die leërskare. Die hele aarde is van sy
heerlikheid vol!” (v.3). Daardeur het hulle bevestig dat al die eienskappe van
God saamgevat kan word met die woord, heilig en dat dit heerlikheid beteken vir
die hele aarde. Hiermee saam het die drumpelposte gebewe van die geluid van die
roepers en die huis van die Here het vol rook geword (v.4).
Jesaja kon
onder hierdie groot besef van wie die Here is, maar net uitroep dat hy vervloek
en verlore is. Die rede was dat hy besef het dat hyself onrein van lippe is en
ook woon onder ’n volk wat onrein van lippe is (vgl. Mt.15:11; Mk. 7:21-22.).
Hy het die Here in sy heerlikheid gesien en besef hoe vol sonde hy en sy volk
is (v.5). En tog het een van die serafs toe ’n gloeiende kool van die altaar af
geneem met ’n tang en Jesaja se mond daarmee aangeraak. Hy het daarna aan
Jesaja bevestig dat sy sonde weg was deur die aanraking en sy sonde versoen
(v.6-7). Toe het Jesaja gehoor dat die Here vra wie hulle sal stuur. Hierop het
hy geantwoord dat hy gereed is om gestuur te word (v.8). Die opdrag wat Jesaja
gekry het was egter nie maklik nie. Hy moes die boodskap bring, maar die mens
sou nie luister nie en tog moes hy voortgaan (v.9-10). Hy moes daarmee
voortgaan totdat die land verwoes is en die volk in ballingskap gegaan het
(v.11-12). Maar uit die oorblyfsel van die klein oorblyfsel sou daar nuwe lewe
kom, soos vanuit ’n afgekapte boomstomp (v.13).
Besprekingsvraag: Wat is die verskil tussen praat
oor God en praat vóór
God?
Insig: ’n Mens kan praat oor God en dan kan jy ook jouself bevind vóór die aangesig van God. Vóór Hom besef ons werklik wie ons is.
Eendag sal almal weet dat hulle voor Hom staan. So gaan die diepste realiteite van die lewe vir ons oop. Wat Jesaja hier beleef, is in sekere sin die herbevestiging van wat by Sinai gebeur het toe God daar neergedaal het en die berg vol vuur en rook was en die volk gebewe het (Ex. 19:16-18). Die hele inrigting van die tabernakel en tempel het hierby aangesluit. Daardeur is bevestig wat sedert die uitdrywing uit die paradys reeds gegeld het - dat niemand sonder meer toegang het tot gemeenskap met die heilige God nie. Ons word hier opgeroep om dit in die geloof saam met Jesaja te beleef: Deur God te sien (op sy hoë troon), te hoor (die serafs wat telkens heilig roep) en te beleef (drumpelposte wat bewe en die huis vol rook). Ons kan die ondervinding nie na-aap nie, maar wel reageer op wat ons oor God hoor en Hom vra om dit deur sy Gees aan ons duideliker te openbaar. Die misterie van die ontsagwekkende en fassinerende God (mysterium tremendum et fascinans) is belangrik as ons nie blote praters oor God wil wees nie.
Voor God
besef ons dat ons versoening nodig het. Daarom het dit geen sin om boodskappe
te duld wat nie meer wil handel met skuld en sonde nie. Die goeie nuus te midde
van die werklikheid van God se heiligheid en ons sonde, is dat daar ’n wyse is
waarop skuld weggeneem en sonde versoen kan word. Die kool vanaf die altaar
spreek van God se versoening, satisfaksie, vergifnis, reiniging, en ontsondiging.
Die altaar wys ook heen na ’n lewe wat gegee word. Daarvan was die offers die
simbool, die tekening en die belofte. Ons het die evangelie nodig wat
gelyktydig die ontsagwekkende heiligheid van God, die deurtrekte onreinheid van
sondaarmense, en die effektiewe versoening van God in Christus handhaaf.
Die stuur van
Jesaja gebeur nie los van hierdie werklikhede nie. Alle mense gaan voor God
staan. Die vraag is of dit met of sonder Christus se versoening sal wees. En
tog word Jesaja daarna geroep om te getuig, maar met die wete dat die meeste nie
sal hoor en bekeer nie (vgl. ook Mt. 13:14-16; Joh. 12:39-41; Hd. 28:25-28). Ja,
hy moet so aanhou tot die ballingskap. Die oplossing sal eers uit die afgekapte
boom voortspruit. Ons moet egter aanlees tot by Jesaja 12. Daar sou weer ’n tyd
aanbreek van versoening en wandel in die teenwoordigheid van God en waar baie
sal getuig. Soos Jesaja ontvou, besef ons dat dit kan gebeur omdat die Messias
sou kom oor wie sulke heerlike dinge in Jesaja 40-55, veral Jes. 53, gesê word.
In Hom mag Jesaja 12 oor ons in vervulling gaan en mag God se teenwoordigheid
heerlik wees.
Geraadpleegde werke:
Tim
Chester, Isaiah for You.
J. Alec
Motyer, Isaiah, Tyndale Old Testament Commentaries
John N
Oswalt, NIV Application.
