Gedagte
vir kinders: In die Naam van Jesus Christus hoef ons nie te
vrees vir die Bose nie.
Oorsig: Die Here Jesus
was bewustelik op pad na Jerusalem om gekruisig te word en op te staan uit die
dode (Luk. 9:51). Hy het reeds sy 12 apostels voor Hom uitgestuur, maar hier lees
ons ook van 70 ander wat Hy twee-twee voor Hom uitgestuur het na elke plek waar
Hy sou kom (v.1). Hy het ook vir hulle gesê dat die oes groot en die arbeiders
min is en dat hulle die Here van die oes moes bid vir arbeiders (v.2). Die
gestuurdes sou dus later nog meer word.
Hulle moes dan
gaan soos lammers tussen wolwe, en hulle moes niks ekstra saamneem soos ’n
beursie of reissak of skoene nie. Dit was dringend en hulle moes hulself nie
eens ophou met allerhande groetery op die pad nie (v.3-4). Hulle moes vrede oor
die huis uitspreek waar hulle ingaan en as dit aanvaar is, sou die vrede daarop
rus. Andersins sou dit na hulle terugkeer (v.5-6). Hulle moes in daardie stad dan daar
bly en vrymoedig eet en drink wat vir hulle gegee word vanweë hulle werk, en nie kieskeurig in huise rondgaan nie. Hulle moes ook nie huiwer om enige
kos (moontlik onrein) van sekere stede te eet wat voorgesit word nie (v.8). Hulle
moes daar die siekes gesond maak en daarop wys dat dit in verband staan met die
koninkryk van God wat naby hulle gekom het. Indien ’n gemeenskap hulle nie wou ontvang
nie, moes hulle uitgaan op die strate en sê dat selfs die stof uit die stad
afgevee word, maar dat hulle steeds moes weet dat die Koninkryk naby hulle
gekom het. Vir die veroordeelde stad Sodom sou dit dan beter wees in die
oordeelsdag as vir daardie stad (v.9-12).
Hierna het die
Here Jesus dorpe soos Gorasin en Betsaida verwyt dat heidense stede vol
boosheid soos Tirus en Sidon hul lankal hartgrondig sou bekeer het as daar in
hulle sulke kragtige dade plaasgevind het. Vir sulkes sou dit in die oordeel
verdraagliker wees. Veral Kapernaum moes hoor dat dit tot die doderyk (hades)
toe neergestoot sou word. Die Here Jesus het hulle toe daarop gewys dat wie
luister of verwerp eintlik na Hom luister of Hom verwerp, sowel as die Een wat Hom gestuur het
(v.13-16). Ons hoor dan dat die 70 met blydskap teruggekom het en vir die Here vertel
het dat selfs die duiwels hulself onderwerp het in sy Naam. Die Here het toe
vir hulle verduidelik dat dit is omdat die Satan soos ’n bliksemstraal uit die
hemel geval het deur sy bediening. Hy het hulle ook verseker dat Hy hulle mag
gee oor die Bose en al die krag van die vyand en dat niks hulle sal skade doen
nie. En tog het Hy hulle daarop gewys dat hulle eerder moes bly wees dat hulle
name in die hemel opgeskrywe is (v.17-20).
Besprekingsvraag: Waarom sal
dit vir Sodom verdraagliker sal wees in die oordeel?
Insig: Dit is
insiggewend dat hierdie gedeelte vertel word net nadat ware dissipelskap van
Christus aan die orde was. Ons kan die 70 ware dissipels hier sien as verteenwoordigers van gesante aan die 70
nasies van Genesis 10. Hulle kan ook verbind word aan die 70 oudstes van Israel
op wie die Gees van die Here gekom het. Moses het gewens dat die hele volk soos
hulle profete sou wees (Num. 11:16-29). Dit het op Pinksterdag waar geword toe
die Gees op alles soorte gelowiges gekom het. Dit is ook insiggewend dat
Christus die 70 oproep om te bid vir verdere arbeid. Ons kan hierdie gebeure daarom
sien as ’n inleiding tot die werk van die Kerk van Christus en die missie van
die Kerk as koninklike en gestuurde gesante van die Here. Ons kan daarom ook afleidings maak
oor dissipelskap en kerkwees. Die Kerk as liggaam van Christus kan eenvoudig
nie afsydig staan teenoor haar roeping as koninklike gestuurdes in hierdie wêreld nie.
